Mens en samenleving: Paul Verhaeghe: idee 4

Survival of the fittest.
Is een term die oorspronkelijk is bedacht door Herbert Spencer nadat hij in Charles Darwins De oorsprong der soorten las. In zijn boek The principles of Biology uit 1864 gebruikte hij die term voor het eerst en tekende hij parallellen tussen Darwins biologische theorieën en zijn eigen economische theorieën. Spencer stelde dat als de overheid niet zou ingrijpen de bekwaamste (rijkste) mensen uiteindelijk zouden overblijven en er een superbeschaving zou ontstaan waaruit de zwakkere groepen geëlimineerd zouden zijn.De term survival of the fittest wordt tegenwoordig gebruikt voor vrijwel iedere situatie waarin enige analogie is met evolutie en natuurlijke selectie.

De mens is nu eenmaal egoïstisch en corrupt, zo luidt het, enkel uit op eigen voordeel en genot en altijd in concurrentie met de ander – survival of the fittest, selfish genes, weet je wel? Wie 
daar anders over denkt, is naïef en dom. Get real, dat is het ironische bevel.

Ik vind dit ook kloppen.
Neem nou het voorbeeld dat er zelfs nu niet enkel meer op school gepest wordt maar ook op de werkvloer.
Dat heeft te maken met het eigenbelang, de concurrentie en niet meer het samen belang en samenwerk binnen de groep. Enkel het overwinnen van een collega, om zo tot hogerop te komen, opslag of meer geaccepteerd te worden dan de ander. De onmacht, de concurrentie en de werkdruk die nu op iedereen gelegd wordt. Zet aan tot pesten. De sterkste zullen hierin overwinnen en hun macht daarin uitoefenen.
Maar neem bijvoorbeeld een dierlijk soort, een hond bijvoorbeeld. In hoeveel verschillende eigenschappen is deze veranderd. 1 ras soort bestaat er in verschillende kleuren. Alleen de sterkste overwint. Ook zo denk ik zullen er steeds minder mensen zijn met wit blond haar. De sterkste overwint immers en dat is hierin donkere haarkleur.